ΗΛΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Date 16/1/2010 9:59:04 | Topic: COMMUNIQUE
| Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ Του Ηλία Ηλιόπουλου
Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ
Του Ηλία Ηλιόπουλου iliop@otenet.gr
Ιδρυτή – Ιδιοκτήτη – Διευθυντή του
Ομογενειακού Πρακτορείου Ειδήσεων Ελλάδος
Έχουμε αρκετά χρόνια, που παρακολουθούμε μια διαμάχη, αντιπαλότητα και «διχόνοια», γύρω από την έννοια, ακόμη και την διατήρηση και ύπαρξη της λέξεως ΠΑΤΡΙΔΑ. Αυτό βέβαια διενεργείται από τους επαγγελματικά ή ιδεολογικά ενασχολούμενους με την κομματικήν Πολιτικήν. Με αποτέλεσμα συνεχώς φθίνουσα την αναφορά, τη σημασία, την χρήση και την αναγκαιότητα της Ουσίας Πατρίδας. Και κατ ’ επέκτασιν του Ελληνικού Έθνους. Αυτή η προσπάθεια ξεκίνησε ως δεδομένος σκοπός του ΚΚΕ, με στόχο την κατάργηση του ελληνικού Έθνους, η οποία συνεχίζεται, όχι ανεπιτυχώς. Οι κομμουνιστές, κήρυττες αποκλειστικά του Ανεθνισμού και Διεθνισμού, ( ίδετε άρθρον Χρήστου Σαρτζετάκη, πρώην προέδρου της Δημοκρατίας μας 1985-1990 υπό τον τίτλον «Μνήμη Χαριλάου Φλωράκη» 24-5-2005 « Ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τῶν ἡμερῶν συμμετοχῆς καὶ δράσεως τοῦ Φλωράκη εἰς τὰς τάξεις του τὸ Κ.Κ.Ε. δὲν περιωρίζετο εἰς τὴν ἀνεθνικήν του ἁπλῶς πολιτικήν ὡς κόμματος διεθνιστικοῦ, ἐξ ὁρισμοῦ ἀποκρούοντος, ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὰ ἐθνικὰ κόμματα, τὴν ἐθνικὴν ἰδεολογίαν καὶ μὴ ὑπηρετοῦντος συνεπῶς ἐθνικὰ συμφέροντα, δηλαδή…..» www.sartzetakis.gr ) «εργαζόμενοι» συστηματικά στην εξάπλωση της Ιδεολογίας τους έχουν επιτύχει τα μέγιστα. Όπως και στην πτώχευση, όσον αφορά στη χρήση της, από τις δύο τελευταίες γενιές, της ελληνικής γλώσσας. Η πατρότητα της προσπάθειας ανήκει στο ΚΚΕ, ως κόμματος ουτοπίας, αλλά και με την ευρεία διάβρωση σε πνευματικούς ή εμφανιζόμενους ως κύκλους της διανόησης. Και ασφαλώς τις μάζες της παράπλευρης Πολιτικής, μαζί με την αποδυνάμωση της «Αντίδρασης». Αναφέρουμε το ΚΚΕ, για τη σταθερότητα της πορείας του και του δογματισμού του, με πιθανότητα μάλιστα, 80% να καταλάβει, κάποτε και την Εξουσία.
Θεωρώ όμως επικίνδυνο, αλλά και ανόητο, το να προσπαθούμε να καταργήσουμε μέσα από την ψυχή των Ελλήνων το φρόνημα, με την αποδυνάμωση, απαξίωση και εξαφάνιση της Ιδέας, της Εννοίας και του Θεμελίου που λέγεται ΠΑΤΡΙΔΑ. Επικίνδυνο γιατί θα χρειασθεί κάποτε η ενεργοποίησή του, για την προστασία και σωτηρία όλων μας. Και εκείνων που τείνουν να το εξαλείψουν για προσωρινούς κομματικούς και ιδεολογικούς λόγους. Ανόητο γιατί δεν ξεριζώνεται εύκολα αυτό που γεννήθηκε μαζί με το αίσθημα της αυτοσυντήρησής του Ανθρώπου, οπουδήποτε Γης. Που είναι το φρόνημα της Αμύνης, που ορθώνεται τείχος αξεπέραστο, όταν έρχεται κάποιος να του πάρει τον δικό του, τον προσωπικό του, τον ζωτικό του χώρο, που όλοι μαζί το λέμε ΠΑΤΡΙΔΑ. Ιδιαίτερα Εμείς οι Έλληνες που σε όλες τις δύσκολες και πανηγυρικές ώρες μας, η λέξη ΠΑΤΡΙΔΑ είναι συνυφασμένη με τους προγόνους μας, τους πατεράδες μας και τις μητέρες μας, την Ελευθερία μας, τις θυσίες μας. Και είναι στην κορυφή του συνόλου των κεραιών μας, που στέλνουν και λαμβάνουν μηνύματα ζωής, επιβίωσης και θανάτου. Είναι ανόητο που χρησιμοποιούν μια Ουτοπία για να εξουδετερώσουν μια ακατανίκητη ύπαρξη. Δεν γίνεται πραγματικότητα καταλυτική, μια τέτοια προσπάθεια. Αφού και η ιδεολογική αφετηρία, πορεία και κατάληξη του πρωτομάστορα του Ανεθνισμού και Αντιπατριδισμού, του Κομμουνισμού, με όλη την Ωραιότητα της Παρθενογεννέσεώς του από το 1917 είναι Ουτοπία. Όπως το είπε, παραδέχτηκε και τόνισε και ο Μίκης Θεοδωράκης, τέως κομμουνιστής, κατά την ομιλία του στη Λέσχη Αξιωματικών στις 31-12-09 , όταν τον βράβευσε ο υπουργός Εθνικής Αμύνης για το αγωνιστικό του έργο: «Τα δόγματα, οι δοξασίες και οι θεωρίες όπως ο Χριστιανισμός, η Ορθοδοξία, ο Κομμουνισμός και ο Διεθνισμός, που κατά διαστήματα επέλεξα, συνδέονται άμεσα με αυτά τα τρία ιδεώδη. Όπως η διδασκαλία της αγάπης που την θεωρώ συνεκτικό κρίκο μιας ιδανικής κοινωνίας, η Ορθοδοξία που συνδέεται με την διαφύλαξη της Ελληνικότητας και του Ελληνισμού, ο Κομμουνισμός ως το αποκορύφωμα της κοινωνικής αλληλεγγύης, της παλλαϊκής ευθύνης και εξουσίας και της απόλυτης ελευθερίας (όραμα που έμεινε άπιαστο φυσικά, δεν εφαρμόστηκε πραγματικά ποτέ και πουθενά, ώστε να παραμένει ακόμα σήμερα μια ουτοπία) και τέλος ο Διεθνισμός που σφυρηλατήθηκε μέσα μας τον καιρό του αγώνα όλων των λαών κατά του φασισμού-ναζισμού για μια παγκόσμια κοινωνία χωρίς σύνορα και πολέμους».
Άρα η ΠΑΤΡΙΔΑ στέκει φρουρός αθάνατος, στις Επάλξεις των Ιδανικών μας και λέξη, έννοια και ύπαρξη, που δεν μπορούμε να απαρνηθούμε. Όσο κάποιοι, με πραγματικά αξιοθαύμαστους τρόπους και αν προσπαθούν.
|
|