Κριτική του κειμένου από τον κύριο Παναγιώτη Όθωνος


Γράφει ο Παναγιώτης Όθωνος

ΚΑΠΟΤΕ ΗΜΑΣΤΑΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΝΗΣΙ, σήμερα όμως, δηλαδή πριν από τρεις εβδομάδες περίπου, η Κύπρος έγινε πλανήτης. Κι όμως «Το Life Style ενός άγνωστου Πλανήτη» είναι ο τίτλος ενός εκτενούς ρεπορτάζ της εφημερίδας Έθνος στο οποίο ο φαιδρός δημοσιογράφος αναφέρετε στον τρόπο ζωής των Κυπρίων λες και κάνει ρεπορτάζ για το Discovery Channel σε συνδυασμό με το Cartoon Network. Το λαμπρό αυτό δημοσιογραφικό παράδειγμα ακολούθησαν τα πρωινάδικα και τέλος πάντων έγινε θέμα σε όλες τις ελαφριές εκπομπές στην Ελλάδα. Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο Κύπριος έχει αντικαταστήσει στα ανέκδοτα τον Πόντιο και τον Αλβανό, η κυπριακή διάλεκτος παρουσιάζεται ως βλάχικη κι εμείς ως αρχοντοχωριάτες.
Εμείς οι δευτεροκλασάτοι έχουμε ακριβά και τεράστια σπίτια, ωστόσο δεν μένουμε σ’ αυτά αλλά στα πισινά για να μην τα λερώνουμε, ταξιδεύουμε σε όλο τον κόσμο αλλά λέμε «σαν την Κύπρο δεν έχει», οδηγούμε πολυτελή αμάξια, επενδύουμε τεράστια ποσά στην Αθήνα, έχουμε έναν τραγουδιστή τον Χατζηγιάννη, έναν τενίστα τον Παγδατή, είμαστε επιδειξιoμανείς και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο είμαστε εμείς οι χωριάτες. Ο Â«δημοσιογράφος» σημειώνει «σαν πας στον πηγαιμό για την Κύπρο ένα λεξικό θα το χρειαστείς», καταγράφοντας λέξεις όπως «ζάβαλλι» μεταφράζοντας ως «αλίμονο» και πραγματικά αλίμονό του.
Γιατί αυτό δεν έγινε πριν από τόσα χρόνια ή πριν από ένα μήνα; Είναι απλό… με αφορμή την ήττα του Ολυμπιακού από την Ανόρθωση και την συντριβή της ΑΕΚ από την Ομόνοια, οι Έλληνες «αδελφοί» μας παραλίγο να γίνουν αδελφοκτόνοι. Μπορεί το θέμα να ξεκίνησε από τα γήπεδα, ωστόσο ο ξεπεσμός κορυφώθηκε στα τηλεοπτικά κανάλια και τις εφημερίδες. Οι οπαδοί της Ανόρθωσης δήλωσαν ότι ένιωσαν καλύτερα πέρσι στην Τραπεζούντα της Τουρκίας σε σχέση με την αντιμετώπιση των οπαδών του Ολυμπιακού στην Αθήνα. «Στην Τουρκία μάς επιτέθηκαν επειδή είμαστε Έλληνες και στην Αθήνα μας φώναζαν Τούρκους», κάπως έτσι ένιωσαν οι οπαδοί της Ανόρθωσης, κάπως έτσι αντιμετώπισαν τους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης όταν μετά τα γεγονότα επέστρεψαν στην Αθήνα επί χούντας.
Όπως και να έχει ρε φίλε, εγώ δεν έχω δει μηχανή κοπής χρημάτων στην πλατεία Ελευθερίας, ούτε αντιπροσωπείες αυτοκινήτων να χαρίζουν αυτοκίνητα. Όσο για τα σπίτια, το τσιμέντο σφίγγει με τον ιδρώτα και όχι με τα μεγάλα λόγια. Και οι Κύπριοι επιχειρηματίες που κάνουν κουμάντο στην Αθήνα; Κάποιος έπρεπε να κάνει κουμάντο. Anyway, που λένε και στα χωριά, εμείς δεν σπάμε κουμπαρά για να πάμε για σουβλάκι, δεν έχουμε εξάρτηση από τη μαμά μέχρι να βγούμε στη σύνταξη, δεν έχουμε καραβάνια γιατί πάμε σε ξενοδοχεία. Ε! και τέλος πάντων μάθαμε να παίζουμε και ποδόσφαιρο. C’ est la vie!