Επιστολή της φιλολόγου Κατερίνας Ρεμούνδου με θέμα "Η λειτουργία των Ελληνικών Σχολείων στο Παρίσι"

Ρεμούνδου Αικατερίνη
Φιλόλογος
Ηλ. Ταχ/μείο: katerem@orange.fr


Κοινοποίηση:
Υπουργό ΠΔΒΜΘ Κα Διαμαντοπούλου
Υφυπουργό ΠΔΒΜΘ Κα Χριστοφιλοπούλου
Γεν. Γρα/τέα ΔΙΠΟΔΕ Κα Δραγώνα
Γεν. Γρα./τέα ΥΠΔΒΜΘ Κο Κουλαϊδή


Αγαπητοί γονείς,

Λίγο ως πολύ, πιστεύω ότι όλοι γνωρίζουμε τα δημοσιονομικά â€“ οικονομικά προβλήματα της Ελλάδας (που άλλωστε δεν αφορούν μόνον τη χώρα μας), αλλά ίσως δεν έχει γίνει πλήρως κατανοητό ότι τα πιο σοβαρά είναι τα προβλήματα δομών και θεσμών που δεν λειτουργούν, εδώ και παρά πολλά χρονιά, με αποτέλεσμα να αναστέλλεται διαρκώς η δημιουργία ενός σύγχρονου, ευνομούμενου κράτους δικαίου. Και επειδή αυτά τα προβλήματα – και οι εξ αυτών προκύπτουσες νοοτροπίες - επηρεάζουν σαφώς και την ελληνική εκπαίδευση στο εξωτερικό και εκφράζονται διάφορες απόψεις γι’ αυτά και προτάσεις για την επίλυσή τους, θα ήθελα να σας γνωστοποιήσω και εγώ τις δικές μου (όπως το έχω κάνει ήδη και προς τους αρμοδίους), γιατί θα δικαιολογούν και τυχόν μελλοντικές επιλογές και αποφάσεις μου.
Θα γνωρίζετε, επίσης, όλοι, πιστεύω, ότι ότι εφέτος δεν θα αποσπαστούν καθόλου εκπαιδευτικοί από την Ελλάδα και ότι ανακαλούνται όσοι συμπλήρωσαν την τριετία, ενδεχομένως και την τετραετία. Το είχα προβλέψει, στις επισημάνσεις που είχα απευθύνει προς τους αρμοδίους, ότι δηλαδή, έτσι όπως εξελίσσεται η κατάσταση, αφενός με τους «συνάψαντες γάμον» να «αυξάνονται και πληθύνονται» συνεχώς και αφετέρου με την αιφνίδια εμφάνιση «ομογενούς», η απόσπαση εκπαιδευτικών από την Ελλάδα θα σταματήσει. Και, όντως, η μία πρόταση είναι ακριβώς αυτή. Εκφράστηκε από την Κα Πουρνάρα, κατά την – επιμελώς αποκλείσασα κάποιους και επιλεκτικά προσκαλέσασα ορισμένους – οργανωμένη συνάντηση με τον Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Παιδείας, Κο Κουλαϊδή, στο Παρίσι. Είναι η ίδια πρόταση που καταγράφεται και στην επισυναπτόμενη επιστολή του συντονιστή των αντιπροσώπων γονέων των ΤΕΓ Bergson “να προτιμήσετε εμάς . (δηλαδή τους «συνάψαντες/ψασες γάμον») που κοστίζουμε λιγότερο από τους εκπαιδευτικούς που αποσπώνται για μία πενταετία’’ (λόγω της μη καταβολής επιμισθίου, το οποίο, πάντως, θα έλεγα ότι το διεκδικούν σθεναρά)
Η άλλη πρόταση, την οποία και εγώ ενστερνίζομαι, είναι ότι θα πρέπει να εφαρμοστούν οι Νόμοι και να λήξουν, επιτέλους και για πάντα, οι σχέσεις με το αμαρτωλό πελατειακό καθεστώς,.Στο εξής, θα πρέπει όλοι οι εκπαιδευτικοί να αποσπώνται από την Ελλάδα, μέσω συγκεκριμένου ΑΣΕΠ (που θα διασφαλίζει, για παράδειγμα, ότι γνωρίζουν τη γλώσσα της χώρας υποδοχής και διαθέτουν την απαιτούμενη εμπειρία για τη διδασκαλία του BAC ή της Ιστορίας) και να ανακαλούνται, όταν δεν επιτελούν το καθήκον τους. (πράγμα που αποτελεί, καθώς γνωρίζω, και πρόταση της Υπουργού, Κας Διαμαντοπούλου).
Κατά τα άλλα, αισθάνομαι την ανάγκη να υπερασπιστώ την προσφορά των αποσπασμένων, κατά καιρούς, Ελλήνων εκπαιδευτικών (το επιχείρημα ότι δεν είναι όλοι το ίδιο συνεπείς, παραπέμπει στην τεράστια ευθύνη των συντονιστριών και συντονιστών Εκπαίδευσης οι οποίοι, ως συνήθως, δεν εφαρμόζουν τους Νόμους, που, ωστόσο, προβλέπουν ότι ‘’όποιος δεν επιτελεί το καθήκον του, ανακαλείται’’). Θα ισχυριζόμουν ότι το ‘’φτηνό’’ δεν είναι πάντα και το καλό. Αυτό το τελευταίο ελπίζω ότι όλοι συμφωνούμε πως θα πρέπει να κατευθύνει τις επιλογές μας στο χώρο της εκπαίδευσης και της παιδείας γενικότερα. Ιδού, λοιπόν, παραδείγματα προσφοράς αποσπασμένων εκπαιδευτικών : υπήρξα μάρτυρας περιστατικού, στο προαύλιο του Bergson, κατά το οποίο ο ίδιος ο Κος Μάρκου θέλησε να υποδείξει σε «ομογενή» εκπαιδευτικό, με ποιο τρόπο θα έπρεπε να οργανώσει τη δουλειά της στην τάξη. Περιέργως πως, δεν αναφέρθηκε σε αυτές “που διδάσκουν στα σχολεία, εδώ και πολλά χρόνια…και συμβάλλουν ιδιαίτερα στην ικανοποιητική απόδοση των σχολείων, διότι διαθέτουν την απαιτούμενη πείρα….κλπ…κλπ’’, αλλά της πρότεινε, επιδεικνύοντας τα σχετικά γραπτά, να εφαρμόσει τη μέθοδο του Νίκου Πετρόπουλου, αποσπασμένου, τα αμέσως προηγούμενα χρόνια, δασκάλου, που είχε μαθήτριες τις δύο κόρες του και που η προσφορά του έχει γίνει σημείο αναφοράς. Ακόμα ένα παράδειγμα : είναι ιδιαίτερα θλιβερό το γεγονός ότι, όταν ο Κος Μάρκου αναφέρεται θετικά στις εξετάσεις των Νέων Ελληνικών στο BAC, δεν αισθάνεται την ανάγκη να επισημάνει ότι χρόνια τώρα, όχι μόνον καμία από τις καθηγήτριες “που διδάσκουν στα σχολεία, εδώ και πολλά χρόνια,…κλπ… κλπ’’ (δηλαδή τις «συνάψασες γάμον») δεν ενδιαφέρθηκε για την εισαγωγή της διδασκαλίας του BAC στο Λύκειο (που αλλιώς φυτοζωεί), αλλά, αντίθετα, κάποια από αυτές διαλύει την Γ’ τάξη Λυκείου, προκειμένου να βρει «πελατεία» ή κρύβει μαθητές, που είναι της Γ’ Λυκείου στο γαλλικό σχολείο, στην Α’ Λυκείου στο ελληνικό σχολείο, για να μην δημιουργηθεί τάξη BAC στο Bergson. Και ότι είναι μία αποσπασμένη, η υπογράφουσα καθηγήτρια, η οποία, εδώ και τρία χρόνια (όταν ανταποκρίθηκε σε παράκληση από γονείς και μαθήτριες της να αναλάβει την προετοιμασία του BAC) με πείσμα, επιμονή (εμμονή, θα έλεγαν οι φίλοι της) και παρά τις κάποιες φορές αποκαρδιωτικές δυσκολίες, δίνει τη μάχη για να ‘θεσμοθετηθεί΄, κατά κάποιο τρόπο, η υποχρέωση των καθηγητών και καθηγητριών να προπαγανδίζουν (ήδη από το Γυμνάσιο) και να αναλαμβάνουν, στη συνέχεια, την προετοιμασία του BAC, σταδιακά, στις τρεις τάξεις του Λυκείου. Πραγματικά, είναι λυπηρό, που τόσοι εκφρασμένοι έπαινοι και αναγνώριση για την προσφορά των αποσπασμένων εκπαιδευτικών δεν βρήκαν θέση στο απαράδεκτα μονομερές – που πολύ συχνά αποσιωπά την πραγματικότητα – κείμενο του Κου Μάρκου. Κρίμα! (ευτυχώς, υπάρχουν, πάντα, εκτός σκοπιμοτήτων και συμφερόντων, οι μαθητές και οι μαθήτριες!!)
Με φιλικούς χαιρετισμούς Κατερίνα Ρεμούνδου

Υ.Σ.1.Πολύ δυσάρεστη ήταν η έκπληξη από την ανάγνωση του άρθρου 47 του νόμου 3848/2010, αυτό που προβλέπει, μετά την δεύτερη πενταετία, την ανανέωση της παραμονής, ετησίως, μετά από εκτίμηση του Υπουργείου και «ανάλογα με τις ανάγκες της υπηρεσίας». Πρόκειται, δηλαδή, για το ίδιο πλαίσιο που επιτρέπει την ανάπτυξη πελατειακών σχέσεων (όπως ακριβώς γινόταν και στο παρελθόν).
Υ. Γ 2. Σε αντίθεση με όσα ισχυρίζεται στην επιστολή του ο Κος Μάρκου, Επιστολή του κυρίου Μάρκου προτείνοντας τη λύση των «φτηνών» παντρεμένων στο εξωτερικό εκπαιδευτικών, «που διασφαλίζουν την ποιότητα» θα ήθελα, ενδεικτικά, (χωρίς να γενικεύω), να σημειώσω τα εξής:
Δασκάλα «συνάψασα γάμον» («απ’ αυτές που διδάσκουν πολλά χρόνια…και συμβάλλουν ιδιαίτερα…στην εύρυθμη λειτουργία»!), επί θητείας της συντονίστριας Ειρήνης Κοκκινάκη, για παρά πολλά Σάββατα δεν ερχόταν στο Bergson. Ο ίδιος ο Κος Μάρκου είχε διαμαρτυρηθεί επανειλημμένως και εντονότατα και είχε απαιτήσει να διευθετηθεί η ανωμαλία, που δημιουργούσε πρόβλημα στη λειτουργία του σχολείου.
Δασκάλα «συνάψασα γάμον» σχολιάζεται από άλλη συνάδελφο «συνάψασα γάμον» “ότι δεν κάνει τίποτα στην τάξη. Βάζει τα παιδιά να ζωγραφίζουν.’’ Αλλά όταν κάποιος γονιός διαμαρτύρεται για το γεγονός, στο προαύλιο του Bergson, στο πλαίσιο του συντεχνιακού συμφέροντος, προσπαθεί να την δικαιολογήσει. Ποιον πείθει, είναι το ερώτημα. Η ίδια, δεύτερη συνάδελφος, διαμαρτύρεται ότι δεν γίνεται μάθημα Ιστορίας. Το διαπιστώνω και η υποφαινομένη, όταν μαθήτρια της Γ’ Γυμνασίου ομολογεί ότι για πρώτη φορά έκαναν μαζί μου, εφέτος, Ιστορία.
Δάσκαλος «συνάψας γάμον» είναι αγαπητός στα παιδιά, όπως με πληροφορεί συγγενής ενός μαθητή του, γιατί στο μάθημά του “ τα αφήνει να κάνουν ό, τι θέλουν’’ και με ρωτά αν αυτό είναι σωστό. Απαντώ “ασφαλώς και όχι! ’’. Θα μπορούσα να συνεχίσω, αλλά σταματώ και
Υ.Γ.3. Δηλώνω ότι είτε στο Παρίσι, είτε στην Αθήνα, θα υπερασπιστώ το δικαίωμα των Ελλήνων πολιτών για ένα ευνομούμενο κράτος και των Ελλήνων εκπαιδευτικών οι οποίοι, με πενιχρό μισθό, δίνουν τη μάχη στο δημόσιο σχολείο, καθημερινά, σε τάξεις με 25 – 30 παιδιά, επί 35 (τώρα 40;) χρόνια, για απόσπαση στο εξωτερικό, με όρους διαφάνειας και αξιοκρατίας.