Νέα ποιητική συλλογή της Κλεοπάτρας Μακρίδου-Robinet
Nouveau recueil de poèmes de Cléopâtre Makridou-Robinet

Κλεοπάτρα Μακρίδου-Robinet. Νέα ποιητική συλλογή Â« Ρε Αλέξης », με υπότιτλο « Η ηγέτης μιας καταδικασμένης επανάστασης ».

Χαράλαμπος Πετεινός
Ιστορικός / συγγραφέας

Θα ξεκινήσω από τον υπότιτλο της συλλογής « Ο πρωτοστάτης μιας καταδικασμένης επανάστασης ». Αυτός ο υπότιτλος περιέχει όλη την τραγωδία και ομορφιά της ιστορίας, όλο τον πόνο και το βάσανο του συγκεκριμένου χώρου. Είναι εξάλλου χαρακτηριστικός της ποίησης της Κλεοπάτρας Μακρίδου-Robinet, η οποία εκφράζει μέσα από το έργο της τον πόνο και τα βάσανα της Κύπρου.
Όμως, αν και ο αγώνας φαίνεται να ήταν χαμένος από την αρχή, ο ήρωας ήταν αδύνατο να παραμείνει αδρανής. Πρόκειται για χαμένη μάχη, αλλά όμορφη και γενναιόδωρη μάχη.
Εν πάση περιπτώσει, αυτός ο κοινωνικός και εθνικός αγώνας δεν μπορεί παρά να περιέχει μόνο θετικά στοιχεία: έσπειρε τους σπόρους της ελευθερίας, της αναζήτησης της ελευθερίας, η οποία από μόνη της είναι νίκη, το ίδιο όσο και η πιο λαμπρή στρατιωτική ή στρατηγική νίκη.
Το φεουδαρχικό σύστημα που επιβλήθηκε στην Κύπρος κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα ήταν τρομερό για τις εργάσιμες τάξεις του πληθυσμού. Μετετράπησαν σε δουλοπάροικους με όλα όσα αυτό συνεπάγεται, θεωρούνταν απλά αντικείμενα. Οι Κύπριοι επαναστάτησαν.
Εξέγερση καταδικασμένη προφανώς σε αποτυχία, αλλά εξέγερση για την ελευθερία και την αξιοπρέπεια. Όπως και άλλοι λαοί στην Ευρώπη, οι Κύπριοι απαίτησαν σεβασμό και δίκαιη απολαβή από τις προσπάθειές τους και την εργασία τους.
Ο Αλέξης έφυγε. Παρ 'όλα αυτά, ακόμη και αν η ιστορία γράφεται από τους νικητές, η ιστορία του έχει γίνει μύθος και αποδίδει σε βάθος χρόνου.
Αυτό οδηγεί την ποιήτρια να μιλήσει και για την πρόσφατη ιστορία της Κύπρου και την πληγή που εξακολουθεί να παραμορφώνει το νησί της Αφροδίτης και να διαιρεί το λαό του ... Με τον τρόπο αυτό, η Κλεοπάτρα Μακρίδου-Robinet δίνει μια διαχρονική διάσταση στην ιστορία του Αλέξη, άξιος διάδοχος του Στωικών και των αντιστασιακών σε οποιαδήποτε εισβολή ή / και καταπίεση.
Το δεύτερο μέρος του βιβλίου αποτελείται από ανεξάρτητα ποιήματα που πάντοτε παραπέμπουν στην εμπειρία της συγγραφέως, η οποία διατηρεί πάντοτε την ίδια ευαισθησία ποίημα που δημοσιεύεται πιο κάτω έχει ληφθεί από αυτό το δεύτερο μέρος της συλλογής.
Η ποίηση της Κλεοπάτρας φέρει τη σφραγίδα της αντίστασης και αγώνα. Η ποίηση αυτή αποτελείται από χρώματα και διαχρονικές σκηνές, ζωντανές και βασανιστικές... Η γλώσσα κυλά εύκολα και η εικόνα ακριβής, η περιγραφή σωστή και το τοπίο ζωντανό, μεταφέρουν τις ιδέες και ξεκαθαρίζουν τον μαίανδρο της ιστορίας.

Τούτη τη πληγή
Τούτη τη πληγή
τη κράτησα ανοικτή
να θρηνεί και να αιμάσσει
στη γη της μετοικεσίας
κάθε φορά που η αναπνοή σου
θα κοντεύει
και η φωνή σου θ αντιλαλεί
στου Πενταδάκτυλου τη πλάτη...

Τούτη τη πληγή
τη κράτησα ανοικτή
η ψυχή μου να ξαγρυπνά όταν κοιμάμαι
και κοιτάζοντας προς τη Ανατολή
ν αναπολεί τα παλιά τα μεγαλεία!

Τούτη τη πληγή
τη κράτησα ανοικτή
για να θυμάμαι του Ευριπίδη τη Ελένη
να πλένει το πουκάμισο της
στ ακροθαλάσσι του Πρωτέα
καθως της Κύπρου τα αμούστακα παιδιά
μες στις μυλόπετρες της Τροίας
σπάραζαν σαν το στάρι...

Με τη πληγή μου ανοικτή
μαντατοφόρους προσμένω νά ρθουν να μου πούν
πως το πουκάμισο δεν ηταν αδειανό
μα πάντα το φορούσε η Ελένη....


Cléopâtre Makridou-Robinet. Nouveau recueil de poèmes « Le roi Alexis », avec le sous-titre « Le leadeur d’une révolution condamnée ».
Charalambos Petinos
Historien / écrivain

Je vais commencer par le sous-titre du recueil « Le leadeur d’une révolution condamnée ». Ce sous-titre comporte tout le tragique et la beauté de l’histoire, toute la souffrance et le supplice de l’espace donnée. Il est par ailleurs caractéristique de la poésie de Cléopâtre Makridou-Robinet, qui exprime à travers sa poésie la souffrance et le supplice de Chypre.
Même si le combat est, donc, supposé être perdu d’avance l’impossibilité dans laquelle se trouve le héros de rester simple spectateur le pousse justement à l’action ; c’est un combat perdu d’avance, mais c’est un beau et généreux combat.
Quoi qu’il en soit, un tel combat social et national ne peut que comporter des points positifs : il a semé les germes de la liberté, de la quête de liberté qui équivaut aux victoires les plus éclatantes.
Le système féodal imposé à Chypre durant le moyen âge fut terrible pour les classes laborieuses de la population. Transformés en serfs avec tout ce que cela implique, réduits à l’état d’objet, les Chypriotes se sont révoltés. Révolte vouée à l’échec en apparence mais révolte pour la liberté et la dignité. Comme d’autres peuples en Europe, les Chypriotes ont réclamé le respect et le juste retour de leurs efforts et de leur travail.
Alexis est parti. Néanmoins, même si l’histoire est écrite par les vainqueurs, son histoire est devenue mythe et point de repère dans le temps.
Cela mène la poétesse à parler également de l’histoire récente de Chypre et de la balafre encore fumante qui défigure l’île d’Aphrodite et divise son peuple… Par ce moyen, Cléopâtre Robinet donne une dimension diachronique à l’histoire d’Alexis, digne successeur des stoïciens et des résistants à toute invasion et/ou oppression.
La deuxième partie du livre est composé de poèmes indépendants qui se réfèrent toujours au vécu de l’auteur, avec la même sensibilité à fleur de peau. Le poème qui suit est extrait de cette partie du recueil.
La poésie de Cléopâtre porte le sceau de la résistance et du combat ; elle est faite de couleurs et de scènes intemporelles, vivantes et obsédantes… Le verbe fluide et l’image précise, la description juste et le paysage formé alerte, véhiculent les idées et déblayent les méandres de l’histoire

Cette blessure là
Cette blessure là
je l’ai gardé ouverte
à pleurer et à saigner
sur la terre d’émigration
chaque fois que ton souffle deviendra court
et l’écho de ta voix retentira
sur le flanc de Pentadaktyle …

Cette blessure
je l’ai gardé ouverte
pour que mon âme veille quand je dors
et en regardant vers l’Orient
se remémore les anciens splendeurs.

Cette blessure
je l’ai gardé ouverte
pour me rappeler Hélène d’ Euripide
en train de laver sa chemise
sur la plage de Protée
pendant que les jeunes hommes de Chypre
se broyaient comme le blé
dans les meules de Troie.

Avec ma blessure ouverte
j’attends des messagers qui viennent me dire
que la chemise n’était « vide »
mais portée toujours par Hélène !