Παρουσίαση νέου βιβλίου "Δώρος Λοίζου. Ο Ωραίος της επανάστασης" της Κλεοπάτρας Μακρίδου

Παρουσίαση νέου βιβλίου
«Δώρος Λοίζου. Ο Ωραίος της επανάστασης» της Κλεοπάτρας Μακρίδου
Εκδόσεις ΚΟΥΚΚΙΔΑ, Αθήνα 2020

« Θα ρίξω τα μαλλιά μου πίσω
Θα φορέσω το πρόσωπο ανάποδα
Και θα βγώ στους δρόμους και στις πλατέες
με ντουφέκια, φωνές και συνθήματα
να ρεζιλέψω τους οπαδούς του συρματομπλέγματος
να βάλω φωτιά στην Πρεσβεία του θανάτου. »

Αυτά τα λόγια αποτελούν την εισαγωγή στο νέο ποιητικό έργο της Κλεοπάτρας Μακρίδου. Δίνουν τον τόνο και την ένταση που ακολουθούν, με τα οποία είναι διαποτισμένη αυτή η νέα ποιητική συλλογή.

Τα λόγια του ποιητή και αγωνιστή Δώρου Λοίζου έχουν μετατραπεί σε σύμβολο, σε ύμνο για την ελευθερία, σε πάλη για τον ανθρωπισμό και την αξιοπρέπεια, σε αγώνα για ζωή απαλλαγμένη από τα δεσμά των δικτατόρων, κάθε είδους δικτατόρων. Γίνονται διαχρονικά και εμπνέουν τις νέες γενειές.

Η Κλεοπάτρα Μακρίδου, πάντοτε εμπνευσμένη από την αγάπη για την πατρίδα και τη γή της Κύπρου, οπλισμένη με το πηγαίο ταλέντο και με ακριβή και δυναμική γραφή, δίνει από την αρχή της συλλογής τον τόνο του έργου της :

« Βαθιές οι ρίζες σου Δώρο
στο γήτεμα του χρόνου
απαράλλακτος Αχαιός του λόγου σου
λατόμος του Ομήρου
σηματωρός του οίκου του
να βαδίζεις το πρόσωπό σου ανάποδα
φεγγάρι Ελευθερίας ολόγιομο
τραγούδι ριζωμένο στην Πέτρα της οργής
και στις ρυτίδες του αμείλικτου χρόνου
στίχοι ρομαντικού παιδιού να σωριάζονται
στα ερείπια προδομένων επαναστάσεων... »

Με τους στοίχους της, η Κλεοπάτρα Μακρίδου αναβιώνει τα πιστεύω και τους αγώνες του Δώρου Λοίζου, τους επαναφέρει στην μνήμη όλων, έτσι για να θυμούμαστε τα ιδανικά για τα οποία αγωνίστηκε, για τα οποία πλήρωσε με τη ζωή του. Και έγινε σύμβολο αγώνα για αυτά τα ιδανικά, και έγινε σύμβολο αφοσίωσης σε αυτά τα ιδανικά, και έγινε ενσαρκωτής της ελληνικής ιστορίας με τις αξίες της και έγινε ένα με αυτά τα ιδανικά :

« Πρόδρομος λόγου Εσύ
γενναίος Ονήσιλος
με το μελίσσιο κεφάλι σου στο χέρι
να βαράς μηνύματα αδιάβαστα
ορατός κι αόρατος
να παλιννοστείς Πατρίδας ταξίδι
κι ας πίκριζαν οι δάφνες της
σε χάμα προδομένο ! »

Μέσα από αυτό το ποίημα, η Κλεοπάτρα Μακρίδου αναβιώνει όλο το δράμα της πρόσφατης ιστορίας του νησιού της που την πληγώνει και που εξακολουθεί να παραμένει ανοικτή πληγή στα σωθικά των αξιών που καταπάτησαν προδότες. Και το δράμα συνεχίζεται, και οι πληγές πάντοτε ανοικτές να μην λένε να κλείσουν - είναι αδύνατο να κλείσουν - ενόσω παραμένει αυτή η γραμμή που έγινε τείχος και σπάζει την νήσο της Αφροδίτης στα δυο :

« Σήμερα μαζεύουμε τα λίγα οστά των παιδιών μας
σε μαδημένα τοπία
για να τα θάψουμε σε τάφους
στην άλλη πλευρά της Πράσινης γραμμής...
Σήμερα χωρίς οστά
σωριάζουμε τα σκεβρωμένα μέλη μας
χωρίς πουκάμισα
στους τέσσερις ορίζοντες της γης
και στα ποτάμια της λήθης
ρακένδυτοι
με τα παπούτσια μας φθαρμένα
Και γίναμε στρατοκόποι του πόθου για γυρισμό
απάτριδες του κόσμου
μέχρι που η ψυχή να βρει αναψυχή
στα γαλανά νερά της Κερύνειας... »

Τέλος, η ποιήτρια στιγματίζει την προδοσία, όλων των ειδών τις προδοσίες, και τα συμφέροντα που καταδινάστευσαν και εξακολουθούν να καταδιναστεύουν την νεοφιλελεύθερη κοινωνία στην οποία ζούμε σήμερα και η οποία έτη φωτός απέχει από τα ιδανικά του Δώρου Λοίζου.

Χαράλαμπος Πετεινός
Ιστορικός και συγγραφέας