L'amour de Napoléon Bonaparte pour la Grèce.
Ο Ναπολέων Βοναπάρτης και Ελλάδα

L'amour de Napoléon Bonaparte pour la Grèce

Sur le rocher de Sainte Hélène, Napoléon disait : "La Grèce attend un libérateur. Il inscrira son nom à jamais avec ceux d'Homère, Platon et Epaminondas. Quand, dans ma campagne d'Italie, j'arrivai sur les bords de l'Adriatique, j'avais sous mes yeux le Royaume d'Alexandre le Grand", a écrit Napoléon Bonaparte.
Plus tard, Napoléon, en se référant au combat du peuple grec, exprima son grand regret de ne point lui avoir accordé l’attention qu’il méritait, ni apporté l’aide appropriée à ses besoins.
À Sainte-Hélène, il arrive le soir d’entendre Napoléon lire des tragédies d’Eschyle, de Sophocle ou d’Euripide. Parmi les auteurs auxquels Napoléon fait le plus souvent référence figure Homère. De la même façon, on peut être frappé par l’absence de références aux grands philosophes grecs, Platon et Aristote.
Malgré cela, Alexandre reste l’un des modèles privilégiés de Napoléon qui a médité son histoire tout au long de son existence, et pas seulement à Sainte-Hélène
Son souvenir d’Alexandre est ainsi très présent lors de la campagne d’Égypte, conçue par Bonaparte comme l’amorce d’une expédition plus lointaine, devant le conduire jusqu’aux Indes, sur les traces d’Alexandre le Grand. Au moment de prendre pied sur le sol égyptien, en débarquant dans la ville fondée par le conquérant grec, Bonaparte s’adresse à ses soldats en ces termes : " La première ville que nous allons rencontrer a été bâtie par Alexandre ".


Ο Ναπολέων Βοναπάρτης και Ελλάδα

Οι παλαιοί στρατιώτες της Μεγάλης Στρατιάς του Ναπολεόντα θεώρησαν, και εκ του αποτελέσματος φαίνεται πως σωστά έπραξαν, ότι όφειλαν να προστρέξουν ως εθελοντές στον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας μας.
Τα ένοπλα αυτά τμήματα, οι λεγόμενοι πλέον Κυνηγοί της Ανατολής, που αριθμούσαν περί τους 400 πολεμιστές, κατέφυγαν στα νησιά του Ιονίου, από όπου επέδραμαν στην Ήπειρο και τη Δαλματία, ενώ, είκοσι χρόνια αργότερα, διαπεραιώθηκαν στην Πελοπόννησο, συμμετέχοντας στην Επανάσταση.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η άποψη του Κολοκοτρώνη, ο οποίος θεωρεί ότι ο Ναπολέων διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της ελληνικής εθνικής συνείδησης, καθώς, όπως αναφέρει στα απομνημονεύματά του: Â«Η γαλλική επανάσταση και ο Ναπολέων έκαμε, κατά την γνώμη μου, να ανοίξουν τα μάτια του κόσμου».
Ο Αδαμάντιος Κοραής έβλεπε στο πρόσωπο τού Ναπολέοντα τον νέο Μέγα Αλέξανδρο, ο οποίος θα μπορούσε να επέμβει, να απελευθερώσει και να ενώσει τον υπόδουλο Ελληνισμό.
Ήταν μάλιστα η παράδοση αυτή η αιτία οι σκλαβωμένοι Έλληνες να προσβλέπουν με πολλές ελπίδες στην βοήθεια εκ μέρους του Μεγάλου Ναπολέοντα, γιατί πίστευαν ότι η ελληνική καταγωγή του δεν θα τον άφηνε αδιάφορο και θα συνέδραμε τους Έλληνες στην απελευθέρωσή τους. Ο Αδαμάντιος Κοραής και ο ποιητής Αλέξανδρος Σούτσος ήλπιζαν στη βοήθεια του Μεγάλου Ναπολέοντα λόγω και της ελληνικής καταγωγής του. Ο Αλέξανδρος Σούτσος μάλιστα αναφερόμενος στην ελληνική καταγωγή του Μεγάλου Ναπολέοντα στο ποίημα του με τον τίτλο «Περιπλανώμενος» περιέχει μεταξύ των άλλων και το εξής δίστιχο «Διετήρη αίματός του εις τας φλέβας του ρανίδα / ο Κορσικανός ο έχων τον Ταΰγετον πατρίδα».

Εξόριστος στον αφιλόξενο βράχο της Αγίας Ελένης, ο Μέγας Ναπολέων έγραφε στα «Απομνημονεύματά» του:
Â«Η Ελλάδα περιμένει έναν ελευθερωτή. Αυτό θα αποτελούσε ένα ωραίο στεφάνι δόξας. Θα γραφόταν το όνομά του στον αιώνα των αιώνων ανάμεσα στα ονόματα του Ομήρου, του Πλάτωνα και του Επαμεινώνδα. Ίσως δεν ήταν μακριά η πραγματοποίηση αυτού του σχεδίου. Όταν έφθασα στις ακτές της Αδριατικής, στη διάρκεια της εκστρατείας μου στην Ιταλία, έγραψα στη Γαλλική Κυβέρνηση ότι είχα μπροστά στα μάτια μου το βασίλειο του Μεγάλου Αλεξάνδρου».