Μια μέρα μετά τις Ευρωεκλογές. Της Αλεξάνδρας Ηλιοπούλου


ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΡΧΗ

Μια μέρα μετά τις Ευρωεκλογές.


Της Αλεξάνδρας Ηλιοπούλου

ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

Αθήνα, 8 Ιουνίου 2009
e-mail alexandra_iliop@hotmail.com

Η Αλεξάνδρα Ηλιοπούλου συνεργάζεται με ΜΜΕ Εξωτερικού και στο Ομογενειακό Πρακτορείο Ειδήσεων Ελλάδος. Είναι τριτοετής στη Σχολή Â«Διεθνείς και Ευρωπαϊκές Σπουδές» του Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών.

Συμπατριωτάκια, Ελληνόπουλα, γεια σας.

Σήμερα το πρωί, Δευτέρα 8 Ιουνίου 2009, ξημερώματα, ώρα 04.00΄, τελείωσαν όλα. Εξαφανίστηκε και το τελευταίο ίχνος αγωνίας, έσβησε και η ύστατη στιγμή ελπίδας, το τελευταίο σημάδι των κόπων μας. Ολοκληρώθηκε η δημόσια ιεροτελεστία, της δια χειρός μας προσευχής: « Θεέ μου να έχουμε ένα καλλίτερο αύριο, Θεέ μου να κάνουμε μια σωστή εκλογή». Σε λίγες ώρες η ανατολή μιας νέας Ημέρας, θα αρχίσει να φωτίζει το έργο μας. « Κάναμε σωστή εκλογή»; Χθες από τις επτά το πρωί, ψηφίζαμε. Από τις επτά το βράδυ μπήκαμε στον αγώνα της αγωνίας της καταμέτρησης των ψηφοδελτίων. Και της μεθόδου συμπίεσης του χρόνου της πληροφόρησης των αποτελεσμάτων. Ακόμη και οι πιο απαθείς. Κι αυτοί που δεν πήγαν να ψηφίσουν. Και οι πιο αδιάφοροι. Κι αυτοί που δεν ήθελαν ούτε να ανοίξουν μια τηλεόραση ή ένα ραδιόφωνο, όταν σήκωσαν το τηλέφωνο να ειπούν σε ένα φίλο ή ένα συγγενή πόσο ωραία πέρασαν αυτή τη θαυμάσια ημέρα στη θαυμάσια Ελλάδα μας, είχαν την περιέργεια, ασυναίσθητα, δήθεν, αυθόρμητα όμως, εκ πλαγίας αδιαφορίας έστω, να ρωτήσουν: «Ποιοι βγήκαν στις εκλογές»; Και λίγο πολύ, μπήκαν στο χορό να περιμένουν να μάθουν το τελικό αποτέλεσμα. Όσο και αν λέμε με απογοήτευση «δεν μας ενδιαφέρει εδώ που έφτασαν την Ελλάδα μας ποιος θα βγει και ποιος δεν θα βγει» όσο και να έλειψαν οι μισοί Έλληνες από τις κάλπες. Το 48% δεν πήγαν να ψηφίσουν. Καινούργιο φαινόμενο με πολλαπλές ερμηνείες αυτό. Κανείς όμως δεν μπορεί να αποσυνδέσει τον εαυτό του και τη ζωή του, να σκοτώσει την έμφυτη έγνοια του και την φωλιασμένη στο είναι του αγωνιώδη αναζήτησή σου, να απαλλαγεί από τη δίψα της ανάγκης που τον έχει ποτίσει μέσα στο DNA της ανάσας του, να πιστεύει πως «κάποιος θα βρεθεί, πρέπει να βρεθεί», να τον αποτρέψει από την απόγνωσή του. Γιατί στην πραγματικότητα, απόγνωση δεν υπάρχει σε καμμιά ψυχή. Η απελπισία, σαν μιας επικίνδυνης μορφής γρίπης των χοίρων, μας κυριεύει. Αλλά η γνώση, πως υπάρχει φάρμακο, παραμένει εμπεδωμένη στην κωματώδη κατάστασή μας και στο βάθος της αναπνέουσας συνείδησής μας ότι θέλουμε να ζήσουμε. Κι όσο και αν απεχθάνεται ο καθένας μας τα πικρά φάρμακα, σε αυτά προσδοκά και την ώρα που ξεψυχάει. Γι ’ αυτό ρωτάει, «ποιός βγήκε»; Και ας λέει πως δεν πιστεύει στην επίδρασή του ως φαρμάκου θεραπείας.
Υπάρχουν, άραγε άνθρωποι, σε κάποιες, χώρες, που έχουν παντελώς απαλλαγεί από την περιέργεια του «Ποιός βγήκε»; Μεγάλη νίκη. Στην Ελλάδα μας όχι. Ακόμη και τα παιδιά μας, χωρίς καμμία πράξη, ακόμη και τους μετανάστες μας, νόμιμους ή παράνομους, τους εμβολιάζουμε αόρατα με το ίδιο ερώτημα. «Ποιος βγήκε». Και έκανα το ερώτημα, σε μερικούς φίλους: «Tί περιμένετε από τα αποτελέσματα των χθεσινών Ευρωεκλογών»; Κανείς δεν μου είπε πως περιμένει κάτι. Τότε, αναρωτιέμαι, γιατί αυτή η αγωνία του ποιον θα ψηφίσουμε, ποιος ο καλλίτερος, ποιος ο ικανός, ο αξιόπιστος, ο έμπειρος, ο νέος. Γιατί να ακούσουμε ομιλίες, να συγκρίνουμε, να σηκώσουμε κομματικές σημαίες και τη φωνή μας σε ύψος μέχρι να κλείσει ο λαιμός μας, να παρακολουθούμε αρχηγούς κομμάτων να αλληλο-ϋβρίζονται με μισητές φράσεις, να ξενυχτάμε στο όραμα μιας αναμονής και μετά να λέμε, «δεν περιμένω τίποτα διαφορετικό».
Νομίζω και πρέπει να το φωνάξουμε δυνατά, για να διώξουμε το κακό πνεύμα που μας παραλύει, ότι όλοι περιμένουμε κάτι διαφορετικό από σήμερα. Και καλλίτερο. Αλίμονο αν δεν το περιμέναμε. Ας ανοίξουμε την πόρτα μας άφοβα. ΄Ας δείξουμε το χαμόγελό μας πλατύ. ΄Ας ανάψουμε στα μάτια μας το δυνατό ζεστό φως της πίστης μας και θα δούμε, ότι θα μπει αυτός που περιμένουμε. Θα είναι ο εαυτός μας αυτός που θα μπει. Πιο δυνατός, πιο αποφασιστικός και πιο αποτελεσματικός. Σήμερα κάνουμε την αρχή. Είναι μια μέρα μετά τις Ευρωεκλογές. Έχουμε καιρό να κάνουμε αυτό που θέλουμε. Αρκεί να το αρχίσουμε. Εμπρός λοιπόν για μια νέα αρχή.