Parution du livre Voix indigène, aux Éditions Variations
Κυκλοφορία του βιβλίου Εντοπία φωνή, στις εκδόσεις Éditions Variations

Οι εκδόσεις Éditions Variations ανακοινώνουν τη κυκλοφορία της δίγλωσσης ποιητικής συλλογής της Κλεοπάτρας Μακρίδου-Robinet Εντοπία φωνή.

Μπορείτε να εξασφαλίσετε το βιβλίο από τον εκδοτικό οίκο απευθείας, mail : editionsvariations@gmail.com
ή στη διεύθυνση : https://www.thebookedition.com/fr/voix-indigene-p-367734.html

La maison d’édition Editions Variations annonce la parution du recueil de poèmes, bilingue, de Cléopâtre Makridou-Robinet, Voix indigène.

Vous pouvez vous le procurer auprès de la maison d’édition directement, mail : editionsvariations@gmail.com
ou à l’adresse : https://www.thebookedition.com/fr/voix-indigene-p-367734.html

Εντοπία φωνή
Η Κλεοπάτρα Μακρίδου-Robinet είναι μια Κυπρία ποιήτρια της διασποράς που έμεινε στενά δεμένη με τη γενέθλια γη της. Από αυτή τη γη εμπνέεται και αυτή τη γη τραγουδάει στην ποίηση της. Ζει μόνιμα στη Γαλλία αλλά επισκέπτεται συχνά την Κύπρο απ΄όπου αντλεί δύναμη και έμπνευση. Αυτή η συχνή επαφή με τη γενέθλια γη, δημιουργεί ένα δυνατό συναισθηματικό δεσμό η αντανάκλαση του οποίου είναι φανερή στην ποίηση της.
Σε επισκέφτηκα και πάλιν
Πατρίδα
αφού η απουσία του σώματος σου
μου είναι αβάσταχτη
Να καταλάβω εκ του σύνεγγυς ήθελα
τη δύναμη της ψυχής μου
Καθώς αντιστέκεται
Στην αόρατη ύπαρξη σου
Στα κράσπεδα της Ιστορίας
…
Στους στίχους της ξεδιπλώνεται ο πόνος της γι΄αυτό τον τόπο που γίνεται ακόμη πιο έντονος επειδή ζει στη διασπορά με τις αναμνήσεις να παραμένουν ζωντανές αλλά και πικρές. Ειδικά σε αυτή τη συλλογή της, την Εντοπία φωνή, η πατρίδα κυριαρχεί, και μέσα από το στίχο της αναβλύζει η υπέρτατη αγάπη γι΄αυτή..
Εσένα μου ‘δωσαν να ντυθώ
Πατρίδα
σαν σήκωσα τα φτερά μου
μες στον χαλασμό του κόσμου
μέσα στα βράχια
ως τα βουνά
που μας συνέπαιρνε η νιότη
Υπάρχει, κάποιες φορές, ένα αίσθημα απόγνωσης σε αυτή την ποίηση που εκφράζεται δυνατά και έντονα. Είναι το αίσθημα της τραγικότητας και της ενοχής. Τραγικότητα στην οποία σύρθηκε και σέρνεται ο τόπος της και ενοχή για τις θυσίες που απαξιώθηκαν
Δούλοι εμείς
και τη ζωή μας θα δίναμε
για την αφεντιά μιας βασίλισσας
εκτός από κάτι παιδιά που πρόσφεραν
το κεφάλι τους στον βωμό
οι άλλοι, γελωτοποιοί
στο θέατρο του παραλόγου
να μην γνωρίζουμε πώς να κρύψουμε
την ενοχή μας!
Η ποίηση της Κλεοπάτρας Μακρίδου-Robinet είναι πυκνή, με πηγαία έμπνευση και αυθόρμητο το ξέσπασμα έντονων συναισθημάτων. Συνομιλεί με τον τόπο της, συνομιλεί με την ιστορία του, συνομιλεί με τους ανθρώπους του. Την ενδιαφέρουν οι ρίζες της, την ενδιαφέρουν οι ιστορικές καταβολές της.
Παρακολούθησα από την αρχή την ποιητική της πορεία και με χαρά διαπιστώνω μια ωρίμανση με τα χρόνια και χωρίς τους πρώτους πλατυασμούς. Είναι επίσης ευχάριστο που αποδίνει και σε χώρους άλλους εκτός του πατριωτικού, σε αυτούς του έρωτα και της ζωής, με στίχους άρτιους και με πολύ συναισθηματισμό. Στους οποίους υπάρχει μια λυρική πανοπλία.
Στην Εντοπία Φωνή υπάρχει μιας μορφής ολοκλήρωση της ποιητικής της πορείας με την έννοια της ώριμης έκφρασης και της ποιητικής σφραγίδας να επιβεβαιώνεται. Υπάρχει κάτι αληθινό και πηγαίο σε αυτή τη συλλογή.
Απόδημος χρόνος, απόδημη ποίηση, κι όμως βαθιά ελληνική, βαθιά κυπριακή. Γεννημένη μέσα από τη γη της Κύπρου, η φωνή της.
Πατρίδα
Στάζω αίματα ακόμη
από το σώμα Σου
και γονατιστή
πιστή στην ανάμνηση Σου
ξαναζώ τα πάθη Σου
Κάθε που η αναπνοή σου κοντεύει.

Κι αλλού συνεχίζεται το ίδιο υπαρξιακό άγχος για την πατρίδα, για τη γενέθλια γη:

Αγωνίζομαι
διασχίζοντας τους αιώνες
και τις μορφές των αγαλμάτων
να βάλω βάλσαμο στις πληγές σου
ν΄ανοίξω τους κύκλους σου
ν΄απλώσω τα χέρια μου
να τα χώσω στο νερό
της Ανατολικής θάλασσας
ενώ η παλλίροια
με την εκκωφαντική σιωπή της
τ΄απωθεί.

Ποίηση αγωνιστική λοιπόν μέσα από την Εντοπία Φωνή με πολλαπλά μηνύματα και πολλαπλούς αποδέκτες. Και μια αγάπη που ξεχειλίζει κι απλώνεται πάνω από το πληγωμένο σώμα αυτού του νησιού που αγωνίζεται να ζήσει. Και θα ζήσει, κόντρα στον αβδηριτισμό και το συβαριτισμό αλλά και κόντρα στη ξένη επιβουλή, καθώς η ωραία ζωή είναι αυτή που δεν έχει ζήσει ακόμη.

Στέφανος Κωνσταντινίδης
Μόντρεαλ, Μάρτιος 2019

Voix indigène
Cléopâtre Makridou-Robinet est une poétesse Chypriote de la diaspora qui est restée profondément attachée à sa terre natale. De cette terre elle s’inspire et cette terre chante sa poésie. Elle réside de façon permanente en France mais elle visite souvent Chypre d’où elle puise force et inspiration. Ce contact permanent avec la terre natale, crée un lien sentimental fort dont le reflet est évident dans sa poésie.

Je t’ai rendu encore visite
Patrie
puisque l’absence de ton corps
m’est insupportable.
J’aurais voulu comprendre de prés
la force de mon âme
pendant qu’elle résiste
à ton existence invisible
sur les trottoirs de l’Histoire
……
Dans ses vers s’étale la souffrance pour cette terre, souffrance qui devient encore plus intense car elle vit dans la diaspora avec les souvenirs qui restent vivants mais amers. Notamment dans ce recueil de poèmes Voix indigène la patrie prédomine, et à travers ses vers rejaillit l’amour profond.
C’est toi qu’ils m’ont donnée à habiter
ma Patrie
dès que j’ai ouvert mes ailes
dans le malheur du monde
dans les rochets
jusqu’aux montagnes
où nous emportait la jeunesse.
Il y a parfois, un sentiment de désespoir dans cette poésie qui s’exprime fortement et intensément. C’est le sentiment du tragique et de la culpabilité. La tragédie dans laquelle est trainé son pays et culpabilité pour les sacrifices profanés.

Esclaves
Nous donnerions notre vie
pour le patronage d’une Reine
Mis à part quelques enfants qui ont offert
leur tête à l’autel
les autres, des bouffons
au théâtre de l’absurde,
ne pas savoir où cacher
notre culpabilité!
La poésie de Cléopâtre Makridou-Robinet est dense, d’inspiration pure et ses sentiments sont intenses et spontanés. Elle converse avec son pays, elle converse avec son histoire, avec son peuple. Elle s’intéresse à ses racines, elle s’intéresse aux fondements historiques de son pays et à l’épopée de son peuple.
J’ai suivi dès le début son parcours poétique et je constate avec joie une maturation avec le temps sans les premiers aplatissements. Il est aussi agréable qu’elle réussisse dans d’autres thématiques que celle du patriotisme à savoir à l’amour et à la vie avec des fort bons vers, un recourt au lyrisme et beaucoup de sentiments.
Voix indigène est d'une écriture plus mature et assumée qu'à ses débuts, une confirmation de son talent poétique. Poésie écrite en diaspora et pourtant profondément grecque, profondément chypriote.
Patrie
Je suinte encore du sang
de Ton corps
et à genoux
fidèle à Ton souvenir
je revis Ta passion
chaque fois que ton souffle devient court.
Et ailleurs la même angoisse existentielle pour la patrie, pour la terre natale :
Je combats
traversant les siècles
et les visages des statues
pour adoucir tes plaies
pour ouvrir tes cercles
pour étendre mes bras
les couvrir d’eau
de la mer Anatolienne
alors que la marée
avec son silence assourdissante
les repousse.

Poésie combattante donc à travers Voix indigène avec des multiples messages et des multiples receveurs et l’amour qui déborde et s’étale sur le corps blessé de cette île qui lutte pour sa survie. Elle survivra contre l’abdéritisme et le sybaritisme mais aussi contre la conspiration étrangère car des jours meilleurs viendront pour cette île d'une beauté ravissante.

Stephanos Constantinides
Montréal, mars 2019

Πρόλογος
H Κλεοπάτρα Μακρίδου-Robinet καταθέτει, με συναισθηματική ένταση, την αγάπη της για την Κύπρο και την προσωπική της αγωνία για το μέλλον της. Μετουσιώνει την έκδηλη νοσταλγία της για τη χώρα καταγωγής της σε ένα δημιουργικό διάλογο με τον πολιτισμό και την ιστορία της, χωρίς ποτέ να χάνει την κριτική της ματιά.
Νίκος Παναγιώτου
Πρόξενος
Πρεσβεία Κυπριακής Δημοκρατίας, Παρίσι

Prologue
Cléopâtre Makridou-Robinet témoigne, avec une intense émotion, son amour pour Chypre et son inquiétude personnelle pour l’avenir de son île. Elle transcende son évidente nostalgie pour son pays d'origine en un dialogue créatif avec sa culture et son histoire, sans jamais perdre son regard critique.

Nikos Panayiotou
Consul
Ambassade de Chypre, Paris